Dame Ninette de Valois

De Britse danseres en artistiek leider Ninette de Valois deelde de Erasmusprijs in 1974 met de Franse danser en choreograaf Maurice Béjart.

De van oorsprong Ierse Ninette de Valois (1898–2001) wordt beschouwd als de grondlegger van het Engelse klassieke ballet. Zij was opgeleid door Cecchetti en begon als danseres bij Diaghilev en zijn Ballets Russes. In 1926 richtte zij haar eigen balletschool op. Hieruit ontstond in 1931 het Vic-Wells Ballet, vervolgens het Sadler’s Wells Ballet en ten slotte het wereldberoemde Royal Ballet, waarover zij tot 1963 de leiding had.

In haar programmering combineerde Dame Ninette de Valois klassiek ballet en moderne werken. Zij had grote vormende invloed op balletleiders, inspireerde vele danspedagogen en stichtte verschillende balletscholen in Turkije en Ierland. Beroemde dansers als Margot Fonteyn, Frederick Ashton en Robert Helpmann zijn door haar beïnvloed. Voor haar gezelschap nodigde zij grote dansers en choreografen uit, zoals Rudolf Nureyev, Moira Shearer en George Balanchine.

Bekende balletten van Ninette de Valois zijn Job (1931), The Rake’s Progress (1935) en Checkmate (1937). Haar opvattingen over de dans publiceerde zij in Invitation to the Ballet (1937) en Come dance with me (1957).

Ninette de Valois heeft haar deel van de Erasmusprijs gebruikt om diverse balletscholen te ondersteunen. Ook stelde zij drie beurzen beschikbaar voor twee jonge dansers en een choreograaf van het door haar opgerichte Ankara State Ballet.