Paul Delouvrier
Laureaat Erasmusprijs 1985
Thema: Stedenbouw
De grootstedelijke agglomeraties in Europa waren het onderwerp van de Erasmusprijs in 1985. Hierbij ging het niet om de architectuur of planning van een enkele stad, maar om een stedenbouwkundig ontwerp dat welbewust is uitgevoerd en dat als een geslaagde oplossing gezien kan worden om de groei te beheersen van grote steden of stedelijke gebieden, zoals Londen, Parijs, het Ruhrgebied of de Randstad.
De Franse bestuurder en stadsontwikkelaar Paul Delouvrier was de stuwende kracht achter het plan voor de villes nouvelles in de regio Île-de-France rondom Parijs. Zijn plan was bedoeld om ongecontroleerde uitdijing van de stad te voorkomen. Het behelsde de bouw van vijf nieuwe stedelijke kernen op redelijke afstand van de oude stad Parijs, maar met het centrum verbonden door hoogwaardig openbaar vervoer.
Paul Delouvrier (1914-1995) had verschillende financiële functies in het openbaar bestuur van Frankrijk en Europa bekleed, toen hij in 1958 door president De Gaulle werd aangesteld als délégué général (DG) te Algerije. Na zijn terugkomst in 1961 werd hij prefect van het district région de Paris, waar hij de basis legde voor het Schéma directeur d’aménagement et d’urbanisme (SDAU). In 1969 werd Delouvrier benoemd tot president van de Electricité de France en van 1979 tot zijn dood hield hij zich bezig met de ontwikkeling van het Etablissement Public de la Villette; het cultuur- en wetenschapspark op het oude terrein van de Hallen in Parijs.
Paul Delouvrier was geen architect of stedenbouwkundige; hij was een bestuurder met een positieve houding ten aanzien van ontwikkelingen in de toekomst. Met zijn humanistische belangstelling voor de mens en zijn omgeving is hij in staat geweest een ruimtelijk concept te verwezenlijken binnen de gegeven kaders.