Hans van Manen

Als vertegenwoordiger van ‘de dans in Nederland’, het prijsgebied in 2000, werd de Erasmusprijs toegekend aan Hans van Manen. Hij werd daarbij geprezen als representant bij uitstek van de brede groep van grote en kleine gezelschappen, dansers, choreografen en andere specialisten die door hun werk bijgedragen hebben aan de dans als professionele podiumkunst. In de tweede helft van de twintigste eeuw hebben zij allen de dans in Nederland internationaal tot het hoogste niveau gebracht.

Hans van Manen (1932) heeft vanaf de jaren vijftig een leidende rol gespeeld in de ontwikkeling van de dans in Nederland; eerst als danser en later als choreograaf. Door zijn werk en persoonlijk optreden heeft hij grote invloed gehad op een jongere generatie dansers en choreografen. Zijn werk getuigt van oorspronkelijkheid, schijnbare eenvoud en een indringende emotionele en artistieke zeggingskracht. Zijn balletten zijn niet verhalend; Van Manen wil dans maken die niets anders uitdrukt dan dans, waarbij het hem altijd gaat om de menselijke verhoudingen en het erotische spel van aantrekken en afstoten.

Van Manen introduceerde andere soorten dans en bewegingen uit het dagelijks leven in de traditionele ballettechnieken. Beroemd is Twilight (1972), waarin de dansers op pumps dansen. Andere vaak uitgevoerde choreografieën zijn Solo for Voice 1 (1968), Grosse Fuge (1971), Adagio Hammerklavier (1973), Five Tangos (1977), Live (1979), Sarkasmen (1981), Trois Gnossiennes (1982), Corps (1985), Black Cake (1989), Two, Theme en Andante (1990/91), The Old Man and Me (1996) en Dreaming about you (2006). Het werk van Hans van Manen wordt over de hele wereld uitgevoerd en blijft het publiek verrassen.

Een deel van de Erasmusprijs heeft Hans van Manen bestemd voor de digitalisering en conservering van zijn werk.